บทที่ 123

เมื่อฟื้นขึ้นมา ก็พบว่าตัวเองอยู่ในโกดังร้างแห่งหนึ่ง

เสิ่นอวิ๋นอู้รู้สึกเพียงว่าศีรษะหนักอึ้งไปหมด ทั่วทั้งร่างอ่อนปวกเปียก ไร้เรี่ยวแรงโดยสิ้นเชิง

เสิ่นอวิ๋นอู้กวาดตามองไปรอบๆ ก็พบว่าที่นี่ดูเหมือนจะเป็นโกดังร้าง ในทุกลมหายใจมีกลิ่นอับชื้นเย็นเยียบและกลิ่นเน่าเหม็นปะปนอยู่

ส่วนมือและเท้าของเธอก็ถู...